Band frá 1981. Pappaspjöld klædd fínofnum líndúk. Grófari dúkur á kili og hornum. Saurblöð tilheyra nýju bandi.
Eldra band fylgir. Pappaspjöld og kjöldur klædd handunnum pappír. Titill og safnmark skrifað framan á kápu með bleki. Blár límmiði á kili.
Þrír seðlar fremst í handriti.
Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi tók við handritinu 8. nóvember 1982.
Viðgert og bundið í Kaupmannahöfn á verkstæði Birgitte Dall árið 1981.
Svart-hvítar ljósmyndir á Det Arnamagnæanske Institut í Kaupmannahöfn.
„Af An Bogsveigir“
Síðari tíma blaðmerking á neðri spássíu með blýanti 1-8.
Leifar af eldri blaðmerkingu með rauðu bleki í efra rektó-horn. Blekið hefur dofnað.
Tvö kver:
Með hendi Jóns Þórðarsonar (Stegmann 2018, bls. 170; sjá einnig Agnete Loth 1978, bls. 40).
Á neðri spássíu á bl. 4v, er hægt að lesa: „Lytill er nu niattvrinn“.
Skrifað á Íslandi. Samkvæmt skrifaraklausum í nokkrum sögum handritsins var það skrifað á seinni hluta 17. aldar. Allt handritið er tímasett til ca 1675-1700 í Katalog I, bls. 580.
Blöðin voru áður hluti af stærri bók (sbr. seðil 1). Í þeirri bók voru einnig blöð sem nú eru í AM 536 4to, AM 585 a 4to, AM 585 b 4to, AM 585 c 4to, AM 585 d 4to, AM 585 e 4to og hinum hlutum AM 345 4to (Stegmann 2018, bls. 165-171).
Jón Jónsson erfði stóra handritið, sem blöðin tilheyrðu, eftir föður sinn og skrifara Jón Þórðarson.
Árið 1710, gaf Markús Bergsson Árna Magnússyni stóra handritið, sem síðan endurraðaði því (Stegmann 2018, bls. 171-178). Það er ekki vitað hvernig handritið kom til Markúsar, en í athugasemdum sínum, nefnir Árni að Sigmundur Sæmundsson er sagður hafa verið fyrri eigandi. (Sjá AM 435 a 4to, bl. 82r).
„Saga fra Þorſteine Wykings ſyne“
Síðari tíma blaðmerking á neðri spássíu með blýanti 9-29.
Leifar af eldri blaðmerkingu með rauðu bleki í efra rektó-horn. Blekið hefur dofnað.
Þrjú kver:
Með hendi Jóns Þórðarsonar (Stegmann 2018, bls. 170; sjá einnig Agnete Loth 1978, bls. 40).
Minni upphafstafir eru blekdregnir skrautstafir (2-3 línur) (bl. 12v), aðrir ekkert skreyttir.
Skreyting við eða umhverfis griporð.
Á bl. 29v er skrá frá 1702 yfir 19 rómönsur sem flestar eru í þessu númeri eða AM 536 4to og AM 585 a-e 4to. Síðan segir: „Þeſsarar bokar Regiſtur sem þeſsar sogur hefur jnne ad hallda: ſkrifadar af Jone Sal. Thordarſyne Anno 1700. Þeſsa fyrr nefnda Sogu book a eg Jon Jonſson Enn Einginn annar hveria mier Giefid hefur minn salugi [elſk]u fader Jon Thor[darson] M … Jon Jonſson med Eiginn H[en]de. Anno 1703“.
Sjá hér fyrir ofan.
Skrifað á Íslandi. Samkvæmt skrifaraklausum í nokkrum sögum handritsins var það skrifað á seinni hluta 17. aldar. Allt handritið er tímasett til ca 1675-1700 í Katalog I, bls. 580.
Blöðin voru áður hluti af stærri bók (sbr. seðil 1). Í þeirri bók voru einnig blöð sem nú eru í AM 536 4to, AM 585 b 4to, AM 585 c 4to, AM 585 d 4to, AM 585 e 4to og hinum hlutum AM 345 4to (Stegmann 2018, bls. 165-171).
Jón Jónsson erfði stóra handritið, sem blöðin tilheyrðu, eftir föður sinn og skrifara Jón Þórðarson.
Árið 1710, gaf Markús Bergsson Árna Magnússyni stóra handritið, sem síðan endurraðaði því (Stegmann 2018, bls. 171-178). Það er ekki vitað hvernig handritið kom til Markúsar, en í athugasemdum sínum, nefnir Árni að Sigmundur Sæmundsson er sagður hafa verið fyrri eigandi. (Sjá AM 435 a 4to, bl. 82r).
„Sagann af Heidreke Könge og Hans ættmønnumm “
„I litlu töme skrifud Anno 1694 og endud 1. decemb. (Bl. 50r).“
„Sagann Af þeim Booſa Hinum sterka Og Herraudi“
„Endud kalfa wyk[?] med hast i firsti viku aptur ä vondum pappijr. Anno 1695. (Bl. 74r).“
Síðari tíma blaðmerking á neðri spássíu með blýanti 30-78.
Leifar af eldri blaðmerkingu með rauðu bleki í efra rektó-horn. Blekið hefur dofnað.
Sex kver:
Með hendi Jóns Þórðarsonar (Stegmann 2018, bls. 170; sjá einnig Agnete Loth 1978, bls. 40).
Spássíugreinar með hendi skrifara.
Sjá hér fyrir ofan.
Skrifað á Íslandi. Samkvæmt skrifaraklausum í nokkrum sögum handritsins var það skrifað á seinni hluta 17. aldar. Allt handritið er tímasett til ca 1675-1700 í Katalog I, bls. 580.
Blöðin voru áður hluti af stærri bók (sbr. seðil 1). Í þeirri bók voru einnig blöð sem nú eru í AM 536 4to, AM 585 b 4to, AM 585 c 4to, AM 585 d 4to, AM 585 e 4to og hinum hlutum AM 345 4to (Stegmann 2018, bls. 165-171).
Jón Jónsson erfði stóra handritið, sem blöðin tilheyrðu, eftir föður sinn og skrifara Jón Þórðarson.
Árið 1710, gaf Markús Bergsson Árna Magnússyni stóra handritið, sem síðan endurraðaði því (Stegmann 2018, bls. 171-178). Það er ekki vitað hvernig handritið kom til Markúsar, en í athugasemdum sínum, nefnir Árni að Sigmundur Sæmundsson er sagður hafa verið fyrri eigandi. (Sjá AM 435 a 4to, bl. 82r).