Skálholtsprent, 1688.
Aftan við eru ýmis fornkvæði, aðallega eddukvæði.
Appendix, brot úr Landnámu, prentaðri í Skálholti 1688.
Pappír.
„Seven provinces“ vatnsmerki. Líklegast franskur pappír.
Bókin er bundin í brúnt sauðskinn, þrykkt, spjöldin eru úr mörgum blöðum sem lögð eru saman. Þau eru öll skrifuð og eru því endurnýtt á þennan hátt.
Bandið er yngra en frá 1811 því á blaði 9r, sem er eins konar saurblað á milli prents og handrits, er dagsetningin 10. júlí 1811.
Vera kann að handritið sé bundið af Sigurði Helgasyni eða Helga Sigurðssyni, eða syni Helga.
Ísland, á síðari hluta 17. aldar.
Bókin er komin frá séra Helga Sigurðssyni á Melum og hefur verið í eigu föður hans, Sigurðar Helgasonar, enda má sjá nafn hans ritað á nokkrum stöðum.
Handritið var áður varðveitt í Nordiska museet í Stokkhólmi.
Á seinni hluta 19. aldar eignaðist Nordiska museet í, sem þá var undir forystu Artur Hazelius, um 800 íslenska gripi, sem safnað hafði verið skipulega í þeim tilgangi að endurpspegla íslenska menningarsögu í norrænu samhengi. Þeim var einkum safnað á árunum 1874 til 1888.
Árið 2007 var gerður samningur á milli Þjóðminjasafns Íslands og Nordiska museet (Norræna safnsins) í Stokkhólmi í Svíþjóð um að íslenskir gripir í eigu þess síðarnefnda yrðu afhentir Þjóðminjasafni til ævarandi varðveislu.
Halldóra Kristinsdóttir frumskráði 3. apríl 2025. Byggt á skráningu í Sarpi.