„Hier Byriar Søgu af Hrőlffe Kőnge Kraka.“
Derived from AM 109 a II 8vo.
„Hälffdan hefur köngur heitid enn annar frödi, þeir voru brædur,“
„Haugar | voru og orpner eftter kappa kongz og so nock-|urt vopn hia huérium, og endar so þeßa sógu“
„Hier Byriar Søgu af Hälffdäni Eysteinssyne.“
„Þrändur hefur köngur heitid, hann riedi firir Þrändheimi i Noregi, og vid hann er þrandheim | kendur,“
„og er margt stör menni frä þeim komid i Noregi og Orkneyum, og lukum | ver so þeßare sogu, þacke þeir hliddu, heill sa er läz, niöte sa er nam“
„Nu skrifast Saga af Fridþiőffee enum frækna.“
„Bele hefur köngur heitid, hann riedi firir Signafylki, hann ätti tuó syni og döttur | eina,“
„Fridþiöffur andadist i elli | sinne og þau Jngibiórgu bædi. og lu|kum vier so þeßare Sógu“
Paper.
Written in long lines with 31 to 36 lines per page.
Written by Ólafur Gíslason, vicar of Hof in Vopnafjörður.
On the fly-leaf Árni Magnússon noted the names of the sagas in the manuscript. Magnus Einarsson wrote underneath: Úr bokum er eg feck af Sira Olafe Gisla syne | Hofe i Vopnafirde., a sentence that originated from Árni Magnússon and can also be found in AM 349 4to and other manuscripts.
Written in Iceland c. 1687, probably as part of a larger codex (cf. Loth, Loth 1960, 122-142).
Árni Magnússon got the manuscript from the priest Ólafur Gíslason who also wrote it.