Band frá mars 1974 (328 mm x 225 mm x 20 mm). Pappaspjöld og kjölur klædd fínofnum líndúki. Saumað á móttök. Tvö saurblöð úr bandi. Handritið liggur í öskju.
Eldra band er pappaband frá 1772-1780. Pappaspjöld og kjölur klædd handunnum pappír.
Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi tók við handritinu 7. júní 1985.
Viðgert og bundið í Kaupmannahöfn í mars 1974. Eldra band er í öskju með handritinu.
Matthias Larsen Bloch batt á árunum 1772-1780.
„Frasógn hin sierlegasta af Pale Jonssyne Skalhollts Byskupe og fleyrum Biskupum“
„Pall var son Jons hinz gófugasta mans“
„rósklega vnder þann vanda“
Biskupa sögur (I) 1858.
Einungis upphaf textans.
Stakt blað.
Blaðið er í fólíóstærð, en í því eru brot sem sýna að það hefur verið brotið saman.
Ein hönd.
Óþekktur skrifari.
Fremst er rifrildi úr bréfi þar sem segir að handritið sé sent viðtakanda bréfsins.
Kålund tímasetur handritið til c1700 ( Katalog (I) 1889:596 ).
Svart-hvítar ljósmyndir á Det Arnamagnæanske Institut í Kaupmannahöfn.
„Frsøgn hin sierligasta af | Paale Jőnssyne siøunda Skalhollts Biskupe.“
„Pll var son Jőns gófugasta manns“
„ad eingen madur dur Jslande vorded af sijnumm frændumm jafngóffugur“
Biskupa sögur (I) 1858.
Vantar aftan af texta.
Bl. 1 og 7 auð.
Tvinn (2 blöð) og eitt kver (stakt blað og 2 tvinn).
Ein hönd.
Óþekktur skrifari.
Upphafsstafir kafla og í fyrirsögn dregnir ögn stærra.
Á spássíum og inni í texta eru leiðréttingar og viðbætur Árna Magnússonar.
Kålund tímasetur handritið til c1700-1725 ( Katalog (I) 1889:596 ).
Afrit af fremur gömlu pappírshandriti (sbr. athugasemd Árna Magnússonar efst á 2r).
Svart-hvítar ljósmyndir á Det Arnamagnæanske Institut í Kaupmannahöfn.
„Sagan af Ple Bÿskup“
„Pll var Jonsson hins gőfgasta mans“
„Gled|ie almáttugur Gud hann | J sijfellu | Amen“
Óheil.
Vísa og athugasemd um feril á 11v, bl. 12 autt.
Eitt kver (12 blöð, 6 tvinn), þar af er eitt innskotstvinn utan um handritið.
Vantar í handrit milli bl. 1 og 2.
Ein hönd (bl. 1 með annarri hendi).
Óþekktur skrifari.
Kålund tímasetur handritið til 17. aldar ( Katalog (I) 1889:596-597 ). Á bl. 11v kemur hins vegar fram að séra Jón Guttormsson átti handritið árið 1697, þannig að það er skrifað fyrir þann tíma.
Séra Jón Guttormsson átti handritið árið 1697, en einnig hefur maður að nafni Bárður Jónsson einhvern tíma átt það (11v).
Svart-hvítar ljósmyndir á Det Arnamagnæanske Institut í Kaupmannahöfn.
„Hier hefur sogu af hinum heilaga Thorlake Biskupe“
„J þann thijma er stijrde Guds Kristne“
„vard þessi Adburdur alkunnur Pi Biskupe“
Óheil.
Formáli yngri gerðar er ekki varðveittur hér.
Tvö kver:
Tvær hendur.
I. 1r-3v: Óþekktur skrifari.
II. 3v-16v: Óþekktur skrifari.
Kålund tímasetur handritið til 17. aldar ( Katalog (I) 1889:596-597 ).
Var áður hluti af stærri bók (sbr. seðil).
Seðill Árna Magnússonar er dálítið óljós en e.t.v. má skilja hann á þann hátt að Árni hafi fengið handritið (sem var hluti af stærri bók) fyrir milligöngu Jóns Jónssonar á Leirá, en eigandi handritsins, Þórður Pétursson á Hólum, hafi síðan formlega gefið Árna það þegar hann var staddur í Saurbæ (sbr. seðil).
Svart-hvítar ljósmyndir á Det Arnamagnæanske Institut í Kaupmannahöfn.
„Hier Skrifast Lytid agrip aff sogu arna Biskups Thor|lacksonar Sem var Hinn x unde Biskup J skalahollte þad sem fr|odlegast er Til efftertekta vr henne“
„Herra arne Biskup Er Frasogninn Er af“
„sijnn munn ad Bijrgia“
Vantar aftan af texta.
Handritið er runnið frá eiginhandarágripi Björns Jónssonar á Skarðsá (AM 1041 4to). Skrifari AM 384 a V 4to tekur aftast (48v) upp athugasemd Björns um að vanti í söguna og afritar auk þess annálsgreinarnar um helstu atburði á árunum 1290-1298 ( Þorleifur Hauksson 1972:xxv ).
Fimm kver:
Tvær hendur.
I. 1r-24r: Óþekktur skrifari.
II. 24r-48v: Óþekktur skrifari.
Fastur seðill milli bl. 1 og 2 með hendi Árna Magnússonar.
Kålund tímasetur handritið til 17. aldar ( Katalog (I) 1889:596-597 ). Árni Magnússon taldi hönd Björns Magnússonar sýslumanns vera á handritinu (sbr. seðil), en raunar er það skrifað með tveimur höndum.
Var áður hluti af stærri bók (sbr. seðil).
Björn Magnússon sýslumaður á Munkaþverá átti handritið. Árni Magnússon fékk það annaðhvort frá séra Ólafi Stefánssyni eða séra Þorvaldi Stefánssyni, en þeir voru giftir dætrum Björns (sbr. seðil).