„Sagan af Viga-Glúmi“
„Ingjaldur hét maður, son Helga hins magra …“
„… allra argra manna hér á Íslandi“
og lýkur hér saga Glúms.
„Svarfdæla saga“
„Það er upphaf að þessari sögu …“
„… Ljótur lét drepa Eglu-Halla, bróður Karls unga.“
Nú lýkur hér Svarfdæla sögu með slíku efni.
„Hér byrjar sögu af Hrafnkeli Freysgoða“
„Það var á dögum Haralds kóngs hins hárfagra …“
„… og þóttu miklir menn fyrir sér.“
Og lýkur hér frá Hrafnkeli að segja.
„Saga af Gunnari Keldugnúpsfífli“
„Þorgrímur hét maður og átti ii sonu …“
„… þótti það allt vera miklir menn fyrir sér. Og lýkur þar þessari sögu.“
„Söguþáttur af Þorsteini forvitna“
„Þorsteinn hét maður íslenskur er kom á fund Haralds kóngs Sigurðssonar …“
„… með hinni mestu vináttu.“
Og lýkur þar frá Þorsteini hinum forvitna.
„Saga af Þorsteini hvíta“
„Maður hét Ölver hinn hvíti …“
„… sem segir í Vopnfirðinga sögu.“
Og lýkur hér saga Þorsteins hins hvíta.
„Saga af Þorsteini Austfirðing“
„Þorsteinn hét maður, austfirskur að ætt …“
„… og þótti vera hinn mesti maður. Og lýkst þar frá honum að segja.“
„Enn eitt ævintýri af öðrum íslenskum austfirskum Þorsteini“
„Í Austfjörðum vóx upp sá maður er Þorsteinn hét …“
„… og var löngum með kóngi. Lyktar þar þetta ævintýr.“
„Af Þorsteini Stangarhögg“
„Maður er nefndur Þorsteinn og bjó í Sunnudal …“
„… og hafa margir höfðingjar frá þeim komið.“
Lýkur þar að segja frá Þorsteini Stangarhögg.
„Saga af Gunnari Þiðrandabana“
„Ketill hét maður og var kallaður þrumur …“
„… og var hann í Noregi til elliævi sinnar.“
Og lýkur hér sögu Gunnars Þiðrandabana.
Pappír með vatnsmerkjum.
Vatnsmerki 1. Aðalmerki: Skjaldarmerki með fiskum og fangamarki SO // Ekkert mótmerki ( 3-5 , 7 , 11-12 , 14 , 16 , 19-20 , 39-41 , 43 , 45 , 47 ).
Vatnsmerki 2. Aðalmerki: Hjörtur á fótstalli ásamt blómum // Ekkert mótmerki ( 22 , 24-25 , 27 , 29 , 31 , 33 , 35 , 49 , 51 ).
15 kver:
Ein hönd að mestu. Óþekktur skrifari, kansellískrift.
Nótur á bókfelli í gömlu bandi.
Viðbætur á bl. 27bisr (sjá fyrsta atriði í ástandslýsingu).
Band frá 1910-1920 (320 mm x 280 mm x 17 mm). Pappaspjöld klædd pappír með brúnu marmaramynstri, bókfell á kili.
Áður voru spjöldin klædd bókfelli úr latnesku helgisiðahandriti með nótum.
Handritið var skrifað á Íslandi, líklega á Suðurlandi, eftir AM 156 fol. og AM 161 fol. sem voru upphaflega saman í bók.. Tímasett til loka 17. aldar í Katalog I , bls. 102. Var áður hluti af bók í grænu bandi (sbr. seðil). Í þeirri bók voru einnig a.m.k. AM 15 fol., AM 164 e fol. og AM 188 fol.
Bókina sem handritið tilheyrði fékk Árni Magnússon frá séra Jóni Torfasyni á Breiðabólstað (sbr. seðil).
Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi tók við handritinu 1. nóvember 1993.